21 Ekim 2015 Çarşamba

Hacı Bayram-ı Veli hazretlerinin müridlerinden Yazıcıoğlu Mehmed Efendi ile kardeşi Ahmed Bican Efendi’nin başından şöyle bir olay geçer. 
İki kardeşten biri olan Ahmed Bîcan Efendi, bir gün camide vaaz etmekte iken ağabeyi Mehmed Yazıcı Efendi camiden içeriye girer. Ve küçük kardeşinin sohbetini dinlemeye başlar. Kardeşi ağabeyinin cami­ye geldiğinin farkındadır.
Fakat bir süre sonra ağabeyinin camiden gülerek çıktığını görür. Kürsüde nasihat eden Ahmed Bîcan Efendi ağabeyinin bu halinden bir şey anlamaz. Ve akşam eve geldiği zaman durumu annesine anlatıp ağabeyinin neden böyle yaptığını öğrenmesini ister. Annesi, büyük oğlu Mehmed Efendi eve geldiği zaman,

“Oğlum, kardeşin camiden niçin gülerek çıktığını soruyor. Bir hata mı işledim diyor. Kardeşinin sohbetinden niçin gülerek çıktın?" diye sorduğunda, oğlu Mehmed Efendi,

“Anneciğim, ben kardeşimin vaazına gülmedim. Ben bir insanoğlunun sohbetine ne
kadar melâike gelmiş, oturacak yer bulamamışlar da birbirlerinin üzerine oturmuşlar. Onların hali çok hoşuma gitti de ona tebessüm ettim. Ben de melâikeden camide oturacak yer kalmadığı için çıkıp gittim” diye cevap verir.

Annesi ağabeyinin bu sözlerini anlattığında Ahmed Bîcan Efendi çok üzülür ve annesine,

“Anneciğim, ben kardeşimin melekleri görme derecesine niye erişemedim? Bunu ondan bir sorar mısınız?" deyince, Annesi bunu büyük oğluna sorar. Mehmet Efendi,

"Anneciğim, senin bu noksanlığı kendin­de araman lazım. Sen benden daha iyi bilir­sin” diye cevap verir.

O vakit düşünme sırası anneye gelir. Anneleri uzun süre tefekküre daldıktan sonra bunun sebebini şöyle açıklar:



"Oğlum, sana hiç abdestsiz süt emzirmedim. Ahmedim ise, henüz kundakta iken, ben namaza durmuştum. Ahmed şiddetle ağlamaya başlamıştı. Bu sırada evimizde bir komşu kadın vardı. O, çocuk ağlamasın diye Ahmed’i aldı ve emzirmeye başladı. Ben namazımı bitirdiğimde hemen elinden aldım ama birkaç damla emmişti. Sonra o kadına abdestli olup olmadığını sordum. Bana abdestinin olmadığını söylemişti. Onun melekleri görmemesine sebep bu olsa gerek.”


(Evliyanın Dilinden Abdest ve Guslün Hikmetleri, A. Suat Demirtaş, Semerkand Yayınları)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder