Bir hadis-i şerifin Abdurrahman b. Ganm vasıtasıyla Ebû Zer’den (r.a) gelen rivayetinde şöyle denilmektedir:
"Her kim, benim (günahları) bağışlamaya kadir olduğumu bilir ve benden bağışlama dilerse, onu bağışlarım (günahının büyüklüğüne) aldırmam."
Bir hadis-i şerifte Resûlullah (s.a.v) şöyle buyurur:
"Bir kul günah işler ve,
'Yâ Rabbi, bir günah işledim, sen beni mağfiret et!’ der. Cenâb-ı Hak da,
'Kulum, günahları bağışlayan ve ondan dolayı hesaba çeken bir Rabbi bulunduğunu bildi, ben de kulumu bağışladım!' buyurur.”1
Hz. Ali'den (r.a) rivayet edilen hadis-i şerife göre:
"Resûlullah (s.a.v) bineğine bindiği zaman üç defa Allah'a hamd eder, üç defa tekbir getirir ve şöyle derdi:
'(Allahım!) seni tenzih ederim, ben nefsime zulmettim, beni bağışla. Çünkü günahları ancak sen bağışlarsın!'
Sonra güler ve şöyle buyururdu:
Şüphesiz Rabb'iniz kulunun, 'Rabb'im günahımı bağışla' demesinden ve kendisinden başka günahları bağışlayan birinin bulunmadığını bilmesinden hoşlanır."2
Buhârî ve Müslim, Resülullah'ın (s.a.v) şöyle buyurduğunu rivayet eder:
"Vallahi Allah Teâlâ, kullarına bir annenin çocuğuna olan merhametinden daha merhametlidir.”3
1 Buhârî, nr. 7507; Müslim, Tevbe, 29 (nr. 2758); Ahmed, el-Müsned, 2/296; İbn Hibbân. es-Sahîh, nr. 622,625.
2 Tirmizî, Daavât, 47 (nr. 3446); Ebû Davud, Cihâd, 81 (nr. 2602); Ahmed, el-Müsned, 1/97,115,127; ibn Hibbân, es-Sahih, nr. 2698.
3 Buhârî, nr. 5999; Müslim, Tevbe, 22 (nr. 2754).
(İbn Receb el-Hanbelî, Hadislerle İlim ve Hikmet, sf.176)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder