Belâlar Karşısında Mümin ve Münafığın Farkı

Dünyada mümin kişinin başına bir belâ geldiğinde dönüp nefsini kınaması, bu durumun onu tövbe ve istiğfarla Allah'a yöneltmesi gerekir.
İmam Ahmed'in Müsnedinde ve Ebû Davud'un Sünen'inde Resûlullah'ın (s.a.v) şöyle buyurduğunu rivayet edilir:

"Mümin kişi bir hastalığa yakalandığı ve bundan afiyet bulup iyileştiği zaman, geçmiş günahlarına kefâret ve ömrünün kalan kısmı için de bir nasihat olur. Münafık biri hastalanıp sonra sıhhatine kavuşunca, tıpkı sahibi tarafından niçin bağlandığını ve neden dolayı salıverdiğini idrak edemeyen bir hayvan gibi önce bağlanmış ve sonra da salıverilmiş olur.”1

Selmân-ı Fârisî (r.a) şöyle der: "Mümin belâya uğrar, bu durum geçmiş günahlarına kefâret olur ve kalan ömrünü de Allah'ın rızasına uygun şekilde geçirmesini sağlar. Kâfir de belâya uğrar. Ama onun durumu, salıverildiğinde niçin salıverildiğini ve bağlandığında da neden bağlandığını bilemeyen hayvana benzer."

Eğer, "Kim hayır ya da başka bir şey bulursa..." sözünden maksat âhiretteki durum ise; bu da hayır bulan kişilerin âhirette bu durumlarından dolayı Allah'a hamdettiklerini ve başka şey bulanların da kınamanın fayda vermediği yerde nefislerini kınadıklarını haber vermiş olmaktadır.

1 Buhârî, nr. 110; Müslim, Mukaddime, 3 (nr. 3); Ahmed, el-Müsned, 4/156; Ebû Ya'lâ, el-Müsned, nr. 1751; Münzirî, et-Tergîb ve't-Terhîb, nr. 158, 3037, 3494; ibn Hibbân, es-Sahîh, nr. 28-31,5436. Bu hadis mûtevâtir bir hadistir. 4,0 A'râf 7/43.

(İbn Receb el-Hanbelî, Hadislerle İlim ve Hikmet, sf.189)