Fudayl b. İyâz (rh.a) şöyle der: "Gecenin karanlık örtülere büründüğü ve üzerindeki karanlık örtüyü çıkardığı her vakitte Allah Teâlâ (c.c) şöyle nida eder:
Kim benden daha cömert olabilir? Oysa yaratılmış olanlar, ben onları gözetlediğim, sanki onlar bana isyan etmemişler gibi kendilerini yataklarında himaye ettiğim ve sanki bana karşı hiç günah işlememişler gibi korunmalarını deruhte ettiğim halde bunları yapıyorlar. Ben ise lutfumla isyankârlara cömertlik yapıyor, kötülük yapanlara ihsanımla iyilikte bulunuyorum.
Bana dua edip de duasına karşılık almayan kim var? Yahut benden İsteyip de istediğini alamayan kim var? Yahut kapımı çalıp da uzaklaştırdığım kimse var mı?
Ben lutufum ve lutuf bendendir. Ben cömerdim ve cömertlik bendendir. Ben kerimim, kerem bendendir.
Günahları işledikten sonra günahkârları bağışlamam da benim keremimdendir. Benden istediğini kuluma vermem ve benden istemediği halde vermem de keremimin eseridir.
Tövbe eden kişiye sanki hiç günah işlememiş gibi vermem de keremimdendir. Benden kaçan kullarım nerede? Kapımı bırakıp uzaklaşan günahkârlar nerede?"
Bunu Ebû Nuaym rivayet etmiştir.(Ebû Nuaym, Hilye, 8/92-03.)
(İbn Receb el-Hanbelî, Hadislerle İlim ve Hikmet, sf.179)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder