Ey Kullarım! Benden İsteyin!

Ebû Zer (r.a) rivayet eder: "Resûlullah (s.a.v) Rabb'inden rivayetle buyurdular ki:

"Ey kullarım! Şurası kesindir ki ben kendime zulmü haram ettim ve onu sizlerin arasında da haram kıldım. Öyleyse birbirinize zulmetmeyin."

Ey kullarım! Benim hidayete erdirdiklerim dışında hepiniz sapmış durumdasınız. Öyleyse benden doğru yola iletmemi isteyin ki sizleri doğru yola ileteyim.

Ey kullarım! Benim doyurduklarım dışında hepiniz açsınız. Benden doyurmamı isteyin, ben de sizleri doyurayım. Ey kullarım! Benim giydirdiklerim dışında hepiniz çıplaksınız. Öyleyse benden giydirmemi isteyin, ben de sizleri giydireyim.

Ey kullarım! Sizler gece ve gündüz günah işliyorsunuz. Ben ise bütün günahları bağışlarım. Öyleyse benden bağışlanma dileyin, sizleri bağışlayayım.

Ey kullarım! Sizler bana zarar verebilecek durumda değilsiniz ki zarar verebilesiniz. Bana bir fayda verebilecek durumda da değilsiniz ki fayda verebilesiniz.

Ey kullarım! Eğer sizin öncekileriniz ve sonrakileriniz, İnsanlarınız ve cinleriniz, sizin içinizdeki en takvâ sahibi kişinin kalbi gibi bir kalbe sahip olsa, bu durum benim mülkümde hiçbir şey artırmaz. Ey kullarım! Şayet sizin öncekileriniz ve sonrakileriniz, insanlarınız ve cinleriniz, sizin içinizdeki en günahkâr kişinin kalbi gibi bir kalbe sahip olsa, bu durum benim mülkümden hiçbir şey eksiltmez.

Ey kullarım! Eğer sizin öncekileriniz ve sonrakileriniz, insanlarınız ve cinleriniz hep birlikte bir düzlükte toplansa ve benden dilekte bulunsalar, ben de her insana istediğini versem, bu durum benim katımda olandan, denize batırılan iğnenin (çıkarıldığında) eksilttiğinden başka hiçbir şey eksiltmez.

Ey kullarım! Bunlar sizlerin amellerinizdir, ben onları sizin için bir bir sayıyorum. Sonra da onları size eksiksiz vereceğim. Öyleyse her kim hayır bulursa Allah'a hamdetsin. Her kim de bundan başka bir şey bulursa, kendi nefsinden başkasını kınamasın!"

(Müslim, Birr, 55 (nr. 2577); Tirmizî, Kıyâmet, 49 (nr. 2495); İbn Mâce, Zühd, 30 (nr. 4257); Ahmed, el-Müsned, 5/154, 160, 177; Abdürrezzâk, el-Musannet; nr. 20272; Hatîb, Târîhu Bağdâd, 7/203-204; Ebû Nuaym, Hilye, 5/125-126; Beyhakî, el-Esmâ ve's-Sıfât, s. 65, 159, 213-214, 227, 285.)

(İbn Receb el-Hanbelî, Hadislerle İlim ve Hikmet)