Ashâb-ı kirâmdan Ebû Vâkıd el-Leysî [radıyallahu anh] anlatıyor:
“Bir gün mescidde bir grup insanla beraber Resûl-i Ekrem [sallallahu aleyhi vesellem] huzurunda bulunuyorduk. O esnada üç tane adam kapıda göründü. Biri içeri girmeden gitti. Diğer ikisi ise girip Resûlullah’ın [sallallahu aleyhi vesellem] yanına kadar geldiler. İçlerinden biri, halkada gördüğü bir boşluğa oturdu. Diğeri ise yer kalmadığı için ve kimseyi de rahatsız etmemek düşüncesiyle halkanın hemen arkasına oturdu.
Bir müddet sonra Resûl-i Ekrem [sallallahu aleyhi vesellem] sohbetinin bir yerinde şöyle buyurdular:
“Size şu üç kişinin halini anlatayım mı? Halkaya oturan birincisi Allah Teâlâ’ya sığındı. Allah Teâlâ da onu himayesine aldı. İkincisine gelince o kimse Allah ’tan hayâ etti, edebe sarıldı. Allah Teâlâ da o kulundan hayâ etti; onu azabından emin kıldı. İçeri girmeyen diğerine gelince; o, bu meclisten yüz çevirdi. Allah Teâlâ da ondan yüz çevirdi. ”
(S.Mübarek Erol, B.Gönüllüleri Kitabı)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder